1.
Terapia opóźnienia neurorozwojowego INPP - integracja (wygaszanie) odruchów
Joanna Serwińska
Opóźnienie neurorozwojowe
(według definicji przyjętej przez Instytut INPP) jest to przedłużające się nagromadzenie odruchów pierwotnych powyżej pierwszego roku życia oraz brak lub występowanie niedojrzałych odruchów posturalnych powyżej wieku trzech i pół lat.
Występowanie odruchów pierwotnych lub brak posturalnych podczas kluczowych etapów rozwoju, stanowi wiarygodny wskaźnik dojrzałości ośrodkowego układu nerwowego. Nieprawidłowe odruchy mogą być jedną z przyczyn specyficznych trudności w nauce (Florentino 1970, Goddard 1994/96, Wilkinson 1994, Goddard-Blythe 1998) oraz niedojrzałego zachowania.
Diagnoza i terapia INPP skierowana jest do dzieci z :
-
dysleksją
-
dysgrafią
-
dysortografią
-
dyspraksją
-
zaburzeniami koncentracji uwagi
-
nadpobudliwością w tym z ADHD
-
zaburzeniami koordynacji
-
trudnościami w czytaniu i pisaniu
-
dysfunkcjami ruchowymi i percepcyjnymi
-
zespołem Aspergera
-
obniżoną sprawnością percepcji wzrokowej i słuchowej
-
opóźnionym rozwojem mowy
-
trudnościami emocjonalnymi i społecznymi
Charakterystyczne symptomy mogące wskazywać na obecność przetrwałych odruchów pierwotnych:
-
Trudności w uczeniu się :
- podpiera głowę drugą ręką,
- zakrywa oko ręką lub włosami,
- pokłada się na ławce
- ręka podczas pisania jest wyciągnięta w przód, a ciało odchylone do tyłu,
- siedzi na ugiętej nodze podczas pisania,
- powyżej 8 r.ż. ma nieustaloną lateralizację, nadal przestawia litery, słowa lub/i liczby, popełnia liczne błędy w trakcie przepisywania,
- przepisuje tekst z tablicy w wolnym tempie,
- trzyma długopis w nieprawidłowy sposób,
- ma trudności z pisaniem,
- pismo dziecka jest mało czytelne,
- ma trudności z czytaniem,
- obniżoną koordynację wzrokowo-ruchową -
Zachowanie w klasie i w domu:
- ma chorobę lokomocyjną,
- łatwo się rozprasza,
- nie potrafi się skoncentrować,
- nie potrafi wysiedzieć bez ruchu, powstrzymać się od mówienia i wydawania odgłosów,
- wyłącza się w trakcie lekcji, pogrąża się w rozmyślaniach,
- nie potrafi zapamiętać prostych instrukcji,
- ma tendencję do ,,rozsiadania się” w ławce: odchyla głowę do tyłu i wysuwa nogi do przodu,
- je w sposób niechlujny,
- ma trudności z łapaniem piłki,
- obniżoną sprawność fizyczną,
- trudności z nauczeniem się jazdy na rowerze,
- trudności z nauczeniem się odczytywania czasu z zegara ze wskazówkami,
- trudności w nauce pływania,
- opóźniony rozwój mowy i zaburzenia artykulacji
Podczas spotkania diagnostycznego przeprowadzany jest wywiad z rodzicem/opiekunem dziecka oraz diagnoza dziecka (pełna ok. 2h – 2,5h, diagnoza skrócona dla dzieci do 6 r.ż. ok.1h-1,5h). Na życzenie rodzic otrzymuje pisemną opinię dotyczącą wyniku badania diagnostycznego wraz z programem terapeutycznym.
Dzieci mogą poprawić zaburzone funkcje dzięki wykonywaniu codziennego programu ćwiczeń, który zajmuje około 10 minut i może być realizowany w domu. Postępy terapii kontrolowane są co 6-8 tygodni. Czas trwania terapii to minimum 12 miesięcy.
300 zł - diagnoza
150 zł - spotkanie kontrolne
2.
Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa dla dzieci 0-6 r.ż
Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa jest nowatorską metodą diagnostyczną, opracowaną w Centrum Dziecięcym w Monachium .
Stosuje się ją do oceny rozwoju dziecka od pierwszego miesiąca życia do szóstego roku życia.
Opiera się ona na etologicznej metodzie badawczej tzn. obserwacji, analizie i interpretacji zachowania dziecka.
Wybrano do analizy 8 najważniejszych funkcji psychomotorycznych dziecka tytułowanych jako:
-
wiek siadania
-
wiek chodzenia
-
wiek chwytania
-
wiek percepcji
-
wiek mówienia
-
wiek rozumienia mowy
-
wiek raczkowania
-
wiek rozwoju społecznego
Wczesne wykrycie zaburzeń rozwoju psychoruchowego umożliwia równie wczesne wprowadzenie terapii - stymulacji ruchowej, psychologicznej lub zastosowanie nowatorskich metod pedagogiki leczniczej. Daje ona dziecku jedyną niepowtarzalną szansę na wyrównanie zaburzonego rozwoju.
W przypadku uzyskania w badaniu dziecka wymaganej liczby reakcji patologicznych istnieje konieczność równoczesnego objęcia dziecka terapią ruchową.
MDFR to nie tylko metoda dedykowana dzieciom ze stwierdzanymi deficytami, to również doskonałe narzędzie w profilaktyce zaburzeń rozwojowych .Profilaktyka Trzeciorzędowa winna obejmować wszystkie niemowlęta, a przede wszystkim dzieci z grupy ryzyka.
300 zł - diagnoza
150 zł - spotkanie kontrolne
3.
Terapia Bilateralna
Integracja bilateralna to koordynacja i współpraca obu stron ciała w ruchu. Umożliwia wykonywanie ćwiczeń przez jedną stronę ciała, niezależnie od ruchów drugiej oraz zdolność koordynacji obu części podczas wykonywania wielu sekwencji ruchu. Celem jest, w zależności od potrzeb, stymulowanie lub hamowanie układu motorycznego i sensorycznego.
Czynności wymagające integracji bilateralnej to np. cięcie nożyczkami, kopanie piłki, szycie. Dzieci z problemami dwustronnej integracji często nie wykorzystują w pełni swoich możliwości; nie mają wykształconej dominacji ręki, mają problem z ruchami dwustronnymi, przekraczaniem linii środka, odróżnieniem strony prawej i lewej, koordynacją ruchową, wykazuję niezborność ruchowa, niemożność wykonywania niezależnych czy naprzemiennych ruchów. Trudności z integracją bilateralną mogą potęgować takie problemy jak: nierozumienie instrukcji, problemy z czytaniem, pisaniem czy mówieniem.
Program integracji bilateralnej składa się z wielu ćwiczeń ruchowych, wykonywanych przez pacjenta systematycznie i codziennie w domu. Program opracowano, jako sekwencje kolejnych układów ćwiczeń, które powinny być wykonywane w określonej kolejności z uwzględnieniem postępów dziecka, aby maksymalnie wspierać jego rozwój i zdolności edukacyjne. Program terapii układa terapeuta po uprzednim przeprowadzeniu diagnozy i wywiadu. Indywidualnie dobrane ćwiczenia wykonywane są przez 4-6 tygodni po czym następuje rediagnoza, monitorowanie postępów pacjenta i dobranie ćwiczeń w oparciu o kolejne etapy rozwoju. Program jest pomocny dla szerokiego spektrum zaburzeń, bez względu na ich stopień, każdy może osiągnąć pewną poprawę.
Dzięki integracji bilateralnej poprawia się:
-
świadomość ciała, schemat ciała
-
równowaga statyczna i dynamiczna
-
kontrola postawy
-
współpraca między półkulami mózgu
-
współpraca ciała w obrębie góra – dół, prawo – lewo, przód – tył
-
poczucie kierunku
-
pamięć sekwencyjna i planowanie ruchu
-
automatyzacja ruchów
-
daje możliwość wielozadaniowości
-
działanie funkcji fizycznych, umiejętności poznawczych, percepcji, uwagi i pamięci
-
pewność siebie, poczucie własnej wartości i motywacji
Należy jednak pamiętać, że poprawa nie dotyczy wszystkich problemów. Terapia może przynieść poprawę w niektórych obszarach, w innych problemy mogą utrzymać się w zmniejszonym stopniu lub ich postęp może ulec spowolnieniu. Wszystko zależy od ilości i złożoności utrudnień z jakimi boryka się konkretny pacjent.
Program integracji bilateralnej można wykorzystywać również w pracy ze sportowcami, których rodzaj uprawianego sportu wymaga bardzo precyzyjnych ruchów lub daje możliwość trenowania zautomatyzowanych integracyjnych funkcji, które pozwalają osiągać lepsze wyniki. Dynamika, intensywność, czas trwania i złożoność ćwiczeń jest uzależniona i dostosowana do potrzeb konkretnego pacjenta.
300 zł - diagnoza
150 zł - spotkanie kontrolne
4.
Terapia Skoncentrowana Na Rozwiązaniach
Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach (ang. Brief Solution Focused Therapy) należy do jednego z szesnastu współczesnych wiodących systemów psychoterapeutycznych, określanego mianem terapii konstruktywistycznych (J. O. Prochaska, J. C. Norcross, 2006).
Specyfika modelu TSR określa sposób postrzegania zarówno samego człowieka, natury jego problemów, możliwości zmiany oraz najbardziej użytecznych sposobów pomagania ludziom w jej osiągnięciu. Zakłada on możliwość skutecznej pracy nad zmianą bez potrzeby zgłębiania, czy szczegółowej analizy natury problemów, których doświadczają klienci.
Podczas sesji terapeutycznej klient ma możliwość odkrycia swoich zasobów oraz sposobów na wykorzystanie ich.
150 zł /sesja